Ο κρόκος στον αρχαίο κόσμο

Ο κρόκος αποτελούσε στον αρχαίο κόσμο ένα από τα πιο περιζήτητα και ακριβά μπαχαρικά. Σαν φυτό, με έντονο άρωμα και χρώμα, είχε πολλές χρήσεις: χρωστική ουσία, φάρμακο, βότανο, άρτυμα, ενώ του απέδιδαν και αφροδισιακές ιδιότητες. Το όνομά του ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη «κρόκη» που σημαίνει το νήμα που χρησιμοποιείται για την ύφανση σε αργαλειό, ενώ έχει και μυθολογική προέλευση. Αναφορές για τον κρόκο και τα παράγωγά του μπορεί να βρει κανείς σε αρχαία κείμενα του Όμηρου, του Ιπποκράτη, κ.α. αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη. Ακόμα, στοιχεία για την ύπαρξη και τη συγκομιδή του φυτού βρίσκουμε σε μινωικές τοιχογραφίες ("Ο ΚΡΟΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ", 1600 π.Χ.). Τέλος, τόσο το φυτό όσο και η ονομασία "κρόκος" ήταν γνωστά και σε άλλους αρχαίους λαούς, όπως τους Αιγύπτιους, Εβραίους και Ρωμαίους (αναφορές σε κείμενα).